Wat doet Breda tegen (horeca)discriminatie?
Wat doet Breda tegen (horeca)discriminatie?
De landelijke overheid legt een grote verantwoordelijkheid voor de aanpak van discriminatie bij gemeenten. Spil in die aanpak zijn de antidiscriminatievoorzieningen (adv’s) die elke gemeente sinds 2009 verplicht is te hebben. “Uit recent onderzoek blijkt echter dat die adv’s in veel gemeenten verre van optimaal te werken”, zegt Maes. Bij sommige gemeenten is slechts heel minimaal invulling gegeven aan de wet. De vorm van een adv is vaak tot stand gekomen uit alleen financiële overwegingen en er wordt veel minder geld aan uitgegeven dan het richtbedrag. Maes: “Ik wil weten of Breda voldoende geld en aandacht besteedt aan de bestrijding van discriminatie. Iedere vorm van discriminatie is voor SP Breda namelijk onacceptabel!”
Zie onderstaand de vragen van SP Breda aan het College van B&W
Reacties
Discriminatie is de realiteit van onze samenleving: in de horeca, op de arbeidsmarkt, in het onderwijs... Discriminatoire praktijken hebben diepgaande effect op onze samenleving met als resultaat de spanningen en confrontaties tussen de bevolkingsgroepen. Echter wordt discriminatie niet serieus genomen door de overheid: noch landelijk, noch lokaal wordt discriminatie daadwerkelijk als maatschappelijk risico beschouwd.
De overheid reageert puur op accidenten zoals de recente mishandeling en negeert dagelijkse discriminatie. RADAR is een spreekpunt waar men terecht kan om zich te luchten en niets meer. Men moet sterk in de schoenen staan om te zorgen dat ze meewerken aan de simpele excuses af te dwingen bij de dader, laat staan meer drastische gevolgen voor de dader te initieren. NB: er werken in RADAR mensen die vanwege hun afkomst discriminatie niet kunnen ervaren en niet kunnen voorstellen wat voor gevolgen deze heeft voor eigen welzijn. De post-traumatische stress als gevolg van blootstaan aan discriminatie wordt niet behandeld - er zijn simpelweg geen psychologen die met dit onderwerp beroepsmatig bezig houden. Migratiepsychologie in het algemeen een onderontwikkeld gebied in Nederlandse zorg. Degenen die zich daarmee bezig houden doen onderzoeken in bv. Zuid-Afrika of de VS. Dit is terwijl de RVS rapporten dit probleem al jaren aankaarten.
Men kan ook zien in het antwoord op de SP raadsvraag van juni 2016 dat dit geen prioriteit is voor de Raad. Vraag 4 bleef zelfs onbeantwoord. Ipv duidelijke ja of nee kwam er een stuk statistiek van RADAR. Wat wilt de burgemeester daarmee zeggen? Dat 23 klachten die door RADAR geregistreerd zijn, niet de moeite waard om te onderzoeken wat de werkelijke staat van zaken is tov discriminatie? Denkt de burgemeester echt dat buiten die 23 klachten en/of 40 incidenten geregistreerd door de politie het probleem goed presenteren? In dit geval is dit de kwestie van naiviteit of bewuste keuze om probleem te negeren?
Reactie toevoegen